(นอกเรื่อง) กว่าจะมาเป็นบีทคัสวันนี้..!
Posted: Sun 08 April 2012 00:31:20
ตอบคำถามของ อาร์ม
(เหล่ากรรมการ อย่าอ่านนะ เดี๋ยวจะขำจุกอกกัน เนื้อเรื่องพี่ก็โม้ให้ฟังไปหลายรอบแล้ว หุๆ ^^)
หมายเหตุ : รอบล่าสุดที่พี่เล่าเรื่องนี้ไป ในแบบฉบับนิยาย เว็บไซต์ที่พี่โพสต์ ก็เป็นอันล่มไป หวังว่าเรื่องสยองแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง
ส่วนเล่ารอบนี้เหรอ? ไม่ใช่แต่งเป็นนิยายละ
แต่เป็นเล่าแบบ...ดราม่า x 10 เหมาะกับคนไม่มีอะไรทำ อ่านแล้วจะประหยัดค่าซื้อนิยายน้ำเน่าได้หลายบาท หึหึ
....
คุณเคยสงสัยหรือเปล่า ว่า บีทอัพ คัส ถือกำเนิดมาจากไหน
...ที่จริงเราก็ไม่รู้หรอก และไม่เคยคิดจะรู้ด้วย
จนวันนี้...
พอมองย้อนกลับไป
เราดัน... เป็นตัวละครตัวหนึ่งในเรื่องซะเอง!?
.......
4-5 ปีก่อน
....
ความรู้สึก ตอนที่เล่นโหมดใหม่ ที่ไม่เคยได้ลองมาก่อน ช่างน่าจดจำ
มันชื่อว่าโหมด 'บีทอัพ' เป็นการกดปุ่ม 6 ปุ่มตามจังหวะ ต่างจากโหมดปกติอย่างสิ้นเชิง
เรารู้สึกว่าถนัดกับโหมดนี้ ตั้งแต่ครั้งแรกๆที่เล่น และไม่นานหลังจากนั้น ก็แทบจะเล่นแต่โหมดนี้โหมดเดียว
แต่แม้จะมั่นใจขนาดไหน เล่นชนะเกือบทุกคนในห้องทั่วๆไป แต่พอเจอห้อง 'เทพ' กลับรู้สึกว่าตัวเล็กนิดเดียว
ห้องนั้นเต็มไปด้วย คนที่ชื่อขึ้นต้นด้วย B€ST ...อืม... และเหล่า B€ST ก็ถล่มเราจนยับ และไม่คุยกับเราด้วยซ้ำ มัวแต่คุยกันเอง และเราก็แพ้พวกเขาอย่างราบคาบ
อย่างไรก็ตาม ...มีคนหนึ่งที่เริ่มจำเราได้ และคุยกับเรา เขายังให้เราเก็บ NPC บีทอัพด้วยกันอีกต่างหาก! เวลานั้นไม่มีโปรเลย การที่มีคนเทพๆช่วยเก็บ NPC ถือเป็นเรื่องที่น่าดีใจอย่างมาก
...อยากเก่งขึ้น... ตอนนั้นคิดได้แค่นั้น ...อยากเก่งเหมือนเขา...
หลังจากนั้น ถนนสายใหม่ที่เราก้าวเดินจึงเปิดออก เราหวังว่า สักวันจะเก่ง เหมือนเพื่อนๆที่เคยเล่นด้วย การคิดมันง่าย แต่การทำจริงต่างกันลิบลับ บางครั้งถึงขั้นต้องปิดห้องเล่น เพื่อซ้อมเพลงที่ไม่เห็นหนทางจะโนมิส (mov mov), อดทนเล่นเพลงที่แสนเกลียด ซึ่งดัน...เป็นที่รักของชาวบ้านชาวเมือง (Can Can, Techno)
แต่เวลา ไม่ได้รอใคร
วันที่เราเริ่มเก่ง เพื่อนๆเหล่านั้นก็ค่อยๆจากไปจากเกมนี้ เพราะโปรบีทอัพเข้ามา ...สิ่งนั้นทำให้ฝีมือเริ่มไร้ค่า ใครเก่งกลับโดนสงสัยว่าเป็นโปร ในขณะที่ NPC กลายเป็นใช้โปรเล่น แทนที่จะเรียกเพื่อนเก่งๆมา
เราคือคนที่เหลืออยู่...
เรากับเพื่อนๆอีกหลายคน มีความเห็นอย่างเดียวกัน ...ต้องเชือดโปรให้ยับ เอาให้สาสม และเป็นโชคดีของพวกเราจริงๆ ที่โปรบีทอัพ ดันเก่งน้อยกว่าคนเล่นที่ฝีมือเทพ เราร่วมกันฝึกฝนจนฝีมือถล่มโปรได้ ฆ่าได้เกือบทุกเพลง ...ยกเว้น Hands up กับ Can can
ขนาดคนที่เทพ hands up ที่สุดในเวลานั้น ยังล้ม โปรบีทอัพไม่ได้ ...แล้วจะให้ทำยังไง??
มันสิ้นหวังจริงๆ ด้วยธรรมชาติของเพลง Hands up กับ Can Can เป็นเพลงที่ฝึกยาก ท่อนยากๆมีนิดเดียว ไม่เหมือน mov mov ที่ทั้งเพลงซ้ำไปซ้ำมา
เราจึงตัดสินใจออกเดินทาง ...หากยังอยู่ที่เดิมต่อไป ไม่รู้จะอีกกี่ปี ถึงจะเล่น hands up ชนะโปรได้
ที่แรกที่เราเลือกไป ตามธรรมชาติ คือ ออเกาหลี ต้นตำหรับ
ที่นั่น...เป็นอย่างที่เราวาดฝันไว้จริงๆ มีเพลงยากมากกว่ามากมาย! แต่คนที่นั่นไม่น่าคบเอาเสียเลย
โดนถีบไปถีบมา ก็เลยกระดอนไปเจอชาวต่างชาติ ที่หนีจากออประเทศตัวเองมาเล่นเหมือนกัน
และจากพวกเขานั่นเอง ...ที่เราได้รู้จักเซอร์ฟเถื่อน เป็นครั้งแรก!!
...ตัดจบ... ขี้เกียจแต่งละ 555 เอาเป็นว่า ที่เซอร์ฟเถื่อนนั่นแหละ ที่พี่ได้รู้จัก คัส บีทอัพ
(เหล่ากรรมการ อย่าอ่านนะ เดี๋ยวจะขำจุกอกกัน เนื้อเรื่องพี่ก็โม้ให้ฟังไปหลายรอบแล้ว หุๆ ^^)
หมายเหตุ : รอบล่าสุดที่พี่เล่าเรื่องนี้ไป ในแบบฉบับนิยาย เว็บไซต์ที่พี่โพสต์ ก็เป็นอันล่มไป หวังว่าเรื่องสยองแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง
ส่วนเล่ารอบนี้เหรอ? ไม่ใช่แต่งเป็นนิยายละ
แต่เป็นเล่าแบบ...ดราม่า x 10 เหมาะกับคนไม่มีอะไรทำ อ่านแล้วจะประหยัดค่าซื้อนิยายน้ำเน่าได้หลายบาท หึหึ
....
คุณเคยสงสัยหรือเปล่า ว่า บีทอัพ คัส ถือกำเนิดมาจากไหน
...ที่จริงเราก็ไม่รู้หรอก และไม่เคยคิดจะรู้ด้วย
จนวันนี้...
พอมองย้อนกลับไป
เราดัน... เป็นตัวละครตัวหนึ่งในเรื่องซะเอง!?
.......
4-5 ปีก่อน
....
ความรู้สึก ตอนที่เล่นโหมดใหม่ ที่ไม่เคยได้ลองมาก่อน ช่างน่าจดจำ
มันชื่อว่าโหมด 'บีทอัพ' เป็นการกดปุ่ม 6 ปุ่มตามจังหวะ ต่างจากโหมดปกติอย่างสิ้นเชิง
เรารู้สึกว่าถนัดกับโหมดนี้ ตั้งแต่ครั้งแรกๆที่เล่น และไม่นานหลังจากนั้น ก็แทบจะเล่นแต่โหมดนี้โหมดเดียว
แต่แม้จะมั่นใจขนาดไหน เล่นชนะเกือบทุกคนในห้องทั่วๆไป แต่พอเจอห้อง 'เทพ' กลับรู้สึกว่าตัวเล็กนิดเดียว
ห้องนั้นเต็มไปด้วย คนที่ชื่อขึ้นต้นด้วย B€ST ...อืม... และเหล่า B€ST ก็ถล่มเราจนยับ และไม่คุยกับเราด้วยซ้ำ มัวแต่คุยกันเอง และเราก็แพ้พวกเขาอย่างราบคาบ
อย่างไรก็ตาม ...มีคนหนึ่งที่เริ่มจำเราได้ และคุยกับเรา เขายังให้เราเก็บ NPC บีทอัพด้วยกันอีกต่างหาก! เวลานั้นไม่มีโปรเลย การที่มีคนเทพๆช่วยเก็บ NPC ถือเป็นเรื่องที่น่าดีใจอย่างมาก
...อยากเก่งขึ้น... ตอนนั้นคิดได้แค่นั้น ...อยากเก่งเหมือนเขา...
หลังจากนั้น ถนนสายใหม่ที่เราก้าวเดินจึงเปิดออก เราหวังว่า สักวันจะเก่ง เหมือนเพื่อนๆที่เคยเล่นด้วย การคิดมันง่าย แต่การทำจริงต่างกันลิบลับ บางครั้งถึงขั้นต้องปิดห้องเล่น เพื่อซ้อมเพลงที่ไม่เห็นหนทางจะโนมิส (mov mov), อดทนเล่นเพลงที่แสนเกลียด ซึ่งดัน...เป็นที่รักของชาวบ้านชาวเมือง (Can Can, Techno)
แต่เวลา ไม่ได้รอใคร
วันที่เราเริ่มเก่ง เพื่อนๆเหล่านั้นก็ค่อยๆจากไปจากเกมนี้ เพราะโปรบีทอัพเข้ามา ...สิ่งนั้นทำให้ฝีมือเริ่มไร้ค่า ใครเก่งกลับโดนสงสัยว่าเป็นโปร ในขณะที่ NPC กลายเป็นใช้โปรเล่น แทนที่จะเรียกเพื่อนเก่งๆมา
เราคือคนที่เหลืออยู่...
เรากับเพื่อนๆอีกหลายคน มีความเห็นอย่างเดียวกัน ...ต้องเชือดโปรให้ยับ เอาให้สาสม และเป็นโชคดีของพวกเราจริงๆ ที่โปรบีทอัพ ดันเก่งน้อยกว่าคนเล่นที่ฝีมือเทพ เราร่วมกันฝึกฝนจนฝีมือถล่มโปรได้ ฆ่าได้เกือบทุกเพลง ...ยกเว้น Hands up กับ Can can
ขนาดคนที่เทพ hands up ที่สุดในเวลานั้น ยังล้ม โปรบีทอัพไม่ได้ ...แล้วจะให้ทำยังไง??
มันสิ้นหวังจริงๆ ด้วยธรรมชาติของเพลง Hands up กับ Can Can เป็นเพลงที่ฝึกยาก ท่อนยากๆมีนิดเดียว ไม่เหมือน mov mov ที่ทั้งเพลงซ้ำไปซ้ำมา
เราจึงตัดสินใจออกเดินทาง ...หากยังอยู่ที่เดิมต่อไป ไม่รู้จะอีกกี่ปี ถึงจะเล่น hands up ชนะโปรได้
ที่แรกที่เราเลือกไป ตามธรรมชาติ คือ ออเกาหลี ต้นตำหรับ
ที่นั่น...เป็นอย่างที่เราวาดฝันไว้จริงๆ มีเพลงยากมากกว่ามากมาย! แต่คนที่นั่นไม่น่าคบเอาเสียเลย
โดนถีบไปถีบมา ก็เลยกระดอนไปเจอชาวต่างชาติ ที่หนีจากออประเทศตัวเองมาเล่นเหมือนกัน
และจากพวกเขานั่นเอง ...ที่เราได้รู้จักเซอร์ฟเถื่อน เป็นครั้งแรก!!
...ตัดจบ... ขี้เกียจแต่งละ 555 เอาเป็นว่า ที่เซอร์ฟเถื่อนนั่นแหละ ที่พี่ได้รู้จัก คัส บีทอัพ